Real Noorderwijk – Futsal My-Cars Roselies eindigde op 2 - 2.  De wedstrijd start met een feest, onze GC Albert Stopt na 15 jaar maar blijft wel bij de club als scheidsrechters verantwoordelijke. Hij en zijn vrouw werden gehuldigd door onze voorzitter. De thuisploeg kon niet rekenen op de langdurig geschorste Ali Bouri en "gele" Issam Dahmani.

De gekwetste El Ghaadaoui zat nog in de tribune hoopt er over twee weken terug bij te zijn. Coach Luypaert moest dus opnieuw rekenen op zijn enthousiaste jeugd en slechts drie A-spelers El Mokhtari, El Attabi en keeper Talhaoui. Die laatste was vorige week net niet de absolute held in de spektakel match tegen Charleroi.

Vrijdagavond had Morad minder werk. Vooral de eerste helft was niet de mooiste van het seizoen maar het had mits het nodige geluk wel de eerste driepunter kunnen zijn. Rosselies was gekomen voor een punt, niet voor de toeschouwers te plezieren. En bij de Real leek er voor de rust toch wat vermoeidheid te zien, niet abnormaal met zoveel jonge gasten, of was het toch de stress om absoluut niet te verliezen.

Spits El Attabi speelde achteraan op de plaats van Dahmani maar zijn afwezigheid vooraan werd uiteraard sterk gemist. Enkele kansjes voor Real, amper eentje voor Roselies, dat was het zowat de eerste helft. Maar het waren wel de bezoekers die scoorden, Kalincic mocht van kortbij en helemaal alleen gelaten de 0 – 1 op het bord zetten na zes minuten.

Drie minuten later stonden de bordjes gelukkig opnieuw gelijk, debutant Jan-Maarten Descamps (18 nog maar) was de schutter van dienst. De jeugd deed het alweer. Voorzitter-kapitein-sponsor, mister My-Cars Karakilic deed net voor de pauze de tribune opschrikken met de 1 – 2, meteen ook de ruststand.

Na de pauze was er meer te zien, Noorderwijk ging voluit voor de doelpunten en kwam nu wel in de buurt van de bezoekende doelman David Morant, ex-Real en nog steeds heel geliefd in de Mixx. En David was alert zoals we hem kennen.

De kansen volgende nu wel elkaar op, El Mokhtari, Gonzalez Maseda en Bandeira Alves lieten ze echter liggen. Tot kapitein Ilias El Attabi toch eens in de buurt van het bezoekende doel kwam, zijn typische beweging perfect kon uitvoeren, rechts kappen, links trappen en in de linkerbovenhoek onhoudbaar binnen trappen, 2 - 2.

De bezoekers moesten fouten maken om de thuisploeg te stoppen en stonden met nog 11 minuten te spelen al op 5 fouten. Alleen weet je dat veel scheidsrechters dan stoppen met fouten te fluiten. Een zuivere hands twee minuten voor het einde, moet altijd geel en altijd fout zijn, maar nee hoor, het fluitje zweeg, weg kans, weg tienmetertrap, weg winst.

De bezoekers voelden de druk en kozen voor een vliegende keeper en dan weet je dat er nog meer kansen zullen volgen. En die kwamen er ook, maar vermoeidheid, jeugdigheid, zenuwachtigheid en nog iets te weinig ervaring zorgden ervoor dat de bal telkens net niet in het lege doel gingen.

Morad Talhaoui moest de tweede helft amper 2 keer een moeilijke bal pakken en deed dat uiteraard alweer perfect. Maar het bleef op 2 – 2. Na acht wedstrijden voor de vijfde keer een gelijkspel. Daar schiet je niet veel mee op maar toch waren beide ploegen tevreden. Roselies was voor een punt gekomen en coach Luypaert vond een punt voldoende in de minste van onze acht competitiewedstrijden.

Hiermee schuift Real weg van de laatste plaats. Volgende week keert Dahmani terug en hopen we onze volgende nieuwkomer te laten debuteren in een echte zespuntenmatch tegen Celtic Houthalen. En dan volgt ook die eerste overwinning, zeker weten. Gino Vervoort / Nnieuws.